Voici le texte dans sa version arménienne, tel que publié dans :
KARAPET TER-MEKERTTSCHIAN UND ERWAND TER-MINASSIANTZ,
IRENAEUS GEGEN DIE HÄRETIKER,
BUCH IV U. V, IN ARMENISCHER VERSION ENTDECKT,
LEIPZIG, 1910.
Յանդիմանեցելոց, սիրելի, ամենայն աղանդացն ի չորս գիրս յառաջ քան զայս քեզ առաքեալս ի մէնջ եւ վարդապետանոցացն նոցա յայտնի երեւեցելոց եւ խարխարեցելոց եւ եղծելոց այնոցիկ, որք զանաստուածսն եւ զամբարիշտսն սուտ գիւտս խրատուցն գտին, է ինչ, որ յիւրեանց իսկ յիւրաքանչիւր վարդապետութենէն նոցա, զոր յիւրեանցն թողաք ի մատեանս, եւ է ինչ, որ բանիւ ամենապատիկ ցուցիւք գնացելում եւ ճշմարտութեանն ցուցելոյ եւ երեւեցելոյ քարոզութեանն եկեղեցւոյ, զոր մարգարէքն քարոզեցին, որպէս ցուցաքն, եւ կատարեաց Քրիստոս, իսկ առաքեալքն աւանդեցին, յորոց եկեղեցի ընկալեալ ի բոլոր աշխարհ միայն բարւոք պահելով աւանդէ որդւոց իւրոց եւ խնդրոցն առ ամենեցուն [146 v.] քակտելոցն յաղանդացն մեզ առարկելոց, եւ առաքելոցն ուսման տարածեցելոյ եւ երեւելի եղելոց շատից, որ ինչ միանգամ ի Տեառնէ ի ձեռն առակացն ասացաւ եւ գործեցաւ, յայսմ ի գիրս ի հինգերորդում զբոլոր զիրացն գործ զՅանդիմանութեանն եւ զԵղծմանն Ստանուն Գիտութեանն, յայլոցն եւս մնացելոց վարդապետութենէն Տեառն մերոյ եւ յառաքելական թղթոցն փորձեսցուք զապացոյցն առնել, որպէս պահանջեցեր ի մէնջ, եւ մեք հրամանիդ քո արդանեկութիւն արարեալ վասն եւ ի պաշտաւն բանի դնիլ, եւ ամենաւրինակաբարն մատուցելոց ըստ մերում զաւրութեան քեզ յոլով եւ շատ թոշակ տալ առ հակաճառութիւնս այլաղանդացն եւ շրջել եւ հաւանեցուցանել զմոլորեալսն եւ դարձուցանել յեկեղեցին Աստուծոյ եւ զնորատնկոցն զբարս հաստատել, զի հաստատուն եւ անշարժ պահիցեն զհաւատն, զոր բարւոքն պահեցեալ յեկեղեցւոյ ընկալան, եւ ոչ ըստ միոյ իրաց մի շրջեալք պատրեսցին ի չարէն, ուսուցանել զնոսա եւ հանել ի ճշմարտութենէն փորձեցելոց։ Պէտք լիցին քեզ եւ ամենեցուն, որք պատահիցեն գրոյս այսմիկ, առատաբար շքով եւ երկովք հանդիպել ի մէնջս յառաջագոյն ասացելոցս, զի եւ զենթադրութիւնս զայս գիտասցես, առ [147 r.] որս հակաճառութիւնս առնեմք, քանզի այսպէս ապա եւ աւրինաւորագոյն ընդդէմ ասասցես նոցա եւ ի պատրաստէ առ ձեռն առնուլ ունիցիս զառ ամենեսինսն նոսա հակառակաբանութիւնսն եւ զնոցա զկարծիս հաստատութեան, ի ձեռն երկնային հաւատոցն, իբրու խոտան եւ անպիտան ի բաց մերժեալ, բայց միայնում հաստատնում եւ ճշմարիտ վարդապետին զհետ երթեալ Բանին Աստուծոյ Յիսուսի Քրիստոսի Տեառն մերոյ, վասն առաւել սիրոյն իւրոյ եղելում այս, որ ինչ եմք մեք, զի զմեզ գոլ հաստատեալ յարմարեսցէ զայն, որ ինչ է ինքն։